Kuba cz. 3

Kuba cześć 3

Każdy kraj to przede wszystkim jego mieszkańcy. Kuba się tu niczym nie różni choć dziwi, że w tym socjalistycznym, egalitarnym społeczeństwie są tak wielkie różnice.

Dziś więc o ludziach Kuby.

W pierwszej kolejności, jak to w tego typu państwie, rzucają się w oczy różnego rodzaju służby i straże.

Policjantka pilnująca straganów

Policja na rowerach w Hawanie

Wojsko stojące na każdym skrzyżowaniu - obowiązkowo pod parasolem

Dzieci i młodzież

Taką ilość uczniów trudno zobaczyć gdziekolwiek indziej. Wszyscy uczniowie noszą mundurki, a kolory zależne są od poziomu nauczania.

Tu grupa gimnazjalistów.

Fantazyjna fryzura uczennicy z podstawówki

Rzut oka do klasy - te kraty są dlatego, że w oknach nie ma szyb. Nie ma potrzeby, poza tym chłodniej i jest przewiew.

Jednak nadal to nieco dziwne - dzieci za kratami.

Uczniowie szkół średnich noszą niebieskie mundurki.

Dzieci to nie tylko szkoła - nawet zapach zatoki Cienfuegos nie był w stanie powstrzymać chłopaków od kąpieli.

Bardzo dużo jest na ulicach różnego rodzaju artystów

Ten z komuny Hamel w Hawanie.

Wiele osób gra kubańska muzykę.

Bardzo dużo jest osób, które malują

Najwięcej jednak osób dorosłych próbuje jakoś dorobić do skromnej państwowej pensji lub korzysta z uwolnienia różnych zawodów.

Ten plantator tytoniu sprzedaje własnoręcznie robione cygara turystom

Benito, sam mówił że jak odda 90% zbiorów państwu zostaje mu już tylko 20% na własne potrzeby :)

Przy wodospadzie, po usłyszeniu historii plantacji kawy, można napić się świeżo parzonej, po tym jak została wcześniej na miejscu utłuczona.

Ci panowie bardzo chcieli być na zdjęciu podczas pchania wózka w górę jednej z ulic Centro Habana

W eleganckich knajpach są tez eleganccy barmani, którzy potrafią w jeden wieczór dorobić średnią kubańską pensję na napiwkach.

Każda serweta była inna, tu nie spotkasz masowej produkcji.

Serwetki panie wyszywają w innej pracy, np. pilnując ekspozycji w muzeum.

A tu kolejny człowiek pracy - Youba - nasz przewodnik na konnej wyprawie. Zastanawiam się czy jego imię jest wyrazem protestu rodziców przeciwko rządom PCC - wg. bloga Generacion Y - nadawanie imion na "Y" dzieciom było wyrazem buntu przeciwko "periodo especial". Youba urodził się w 1992 roku, w okresie tego okresu specjalnego - czyli wielkiego kryzysu jaki zapanował na Kubie po upadku ZSRR.

Drugie śniadnanie w autobusie miejskim

Co robił ten człowiek nie wiem

Biblioteka w Trynidadzie

A ulice zamiatać można liściem palmy. Ten człowiek trudnił się też sprzedażą Granmy - organu komunistycznej partii kuby, która sprzedawana jest w kiosku po 0.20 Peso Nacional. Bardzo szybko z znika kiosków a następnie jest sprzedawana po 1 Peso Convertible turystom (przebitka 125 razy). Cieszy się też popularnością wśród Kubańczyków ze względu na to, że papier nadaje się do... Wiecie czego brakowało w socjalizmie! 

Dużo osób po prostu siedzi na ulicy - wygląda jakby nie mieli co robić.

Czasem grają w domino

 Podróż na Kubie to nie lada wyzwanie, ale wiele osób ciągle podróżuje.

Dość popularnym zajęciem jest tłoczenie guarapo - soku z trzciny cukrowej. Szklanka (obowiązkowo szklana, czasem umiarkowanej czystości) kosztuje 3 peso nacional. Dla turystów 1 peso convertible (przebitka 8 razy).

Ciekawym obyczajem są 15 urodziny dziewcząt. Wtedy najważniejsze to pięknie się ubrać mieć makijaż i zdjęcia! Czasem robią też wieczorem przyjęcia.

 Sporo osób jest po prostu ubogich.

Niektórzy posuwają się do dość nachalnego żebrania - jak uwieczniony tu Reinaldo. To jednak raczej rzadkość.

Nad każdym czuwa Ernesto 'Che' Guevara

W przypadku deszczu życie na moment zamiera, jednak ożywa natychmiast po tym jak przestanie padać.

Jeśli spotkacie na ulicy osoby ubrane całkiem na biało - to prawdopodobnie są neofitami Santerii. To lokalna kubańsko-afrykańska religia. Oparta o katolicyzm. Osoby wchodzące do tej społeczności musza przez rok ubierać się na biało zachować czystość i skromność...

 Oczywiście spotkacie też turystów - trudno ich nie poznać